Μητρικός θηλασμός και πρόωρο νεογνό

Η ενδομήτρια ζωή του εμβρύου είναι ένας κόσμος γεμάτος από αγάπη, ζεστασιά, θαλπωρή. Μέσα στη μήτρα, ακούει τους χτύπους της καρδιάς και τη φωνή της μητέρας του. Εκεί, ζει προστατευμένο μέσα στον αμνιακό σάκο. Τρέφεται από τον ομφάλιο λώρο και μεγαλώνει μέσα σε ένα ήσυχο περιβάλλον ενωμένο μαζί της.

Μπορεί όμως για πολλούς λόγους, ο κόσμος αυτός να χαθεί πρώιμα και απότομα. Και τότε, το πρόωρο νεογνό βρίσκεται σε ένα περιβάλλον άγνωστο, με το αίσθημα του κενού, μέσα σε  θορύβους και έντονο φως. Καλείται να τα καταφέρει, με τη βοήθεια του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που τώρα βρίσκεται δίπλα του, προσφέροντας, με ευαισθησία, ό, τι έχει ανάγκη για τη ζωή και την υγεία του.

Βασικό μέσο επανάκτησης αυτού του δεσμού αποτελεί ο μητρικός θηλασμός. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, τα πρώτα σημάδια του οποίου απεικονίζονται από την ενδομήτρια ζωή του - καθώς το έμβρυο πραγματοποιεί καταποτικές κινήσεις ήδη από το τέλος του 4ου μήνα κύησης ενώ πιπιλάει το δάχτυλό του από τις αρχές του 6ου μήνα - το προετοιμάζει για τον μητρικό θηλασμό και τη θρέψη του.

Η έγκαιρη σίτιση του πρόωρου νεογνού από το πρώτο κιόλας 24ωρο της ζωής του (minimal feeding), συμβάλλει στη γρηγορότερη αποδέσμευσή του από την ενδοφλέβια χορήγηση υγρών και την εδραίωση του αποκλειστικού θηλασμού. Το πρωτόγαλα έχει αποδειχθεί ότι ενισχύει την ωρίμανση του γαστρεντερολογικού συστήματος, χωρίς επιπλοκές. Το μητρικό γάλα άλλωστε αποτελεί την καταλληλότερη τροφή για την κάλυψη των αναγκών του και τη γενικότερη ψυχοκινητική του εξέλιξη και ανάπτυξη.

Καθώς μεγαλώνει το νεογνό, η σίτιση με μητρικό γάλα μέσα στη θερμοκοιτίδα από την ίδια τη μητέρα του αποτελεί κινητήριο δύναμη για τη γρηγορότερη ανάρρωσή του, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά, γεφυρώνοντας το αρχικό κενό.

Την προαγωγή του μητρικού θηλασμού επιτυγχάνει ακόμα καλύτερα η μέθοδος καγκουρό, η οποία εφαρμόζεται με προϋπόθεση την ασφάλεια του νεογνού. Κατά την εφαρμογή της, το νεογνό αναγνωρίζει τη μητέρα του, νιώθοντάς την με όλες του τις αισθήσεις. Το μωρό ακουμπάει στο στήθος της, δέρμα με δέρμα, απλώνει τα χέρια του και την αγκαλιάζει. Αγγίζει τον μαστό της, μυρίζει το μητρικό γάλα, ακούει τη γνώριμη φωνή της και στρέφει το πρόσωπό του προς εκείνη. Κινείται ενεργητικά, αναζητώντας τον μαστό της για να θηλάσει. Η μητέρα εκπαιδεύεται προς αυτή την κατεύθυνση, σε ένα περιβάλλον ήρεμο χωρίς περισπασμούς και άγχος, συγκεντρωμένη στο  νεογνό της και με πολύτιμο βοηθό τον πατέρα. Εκείνος ενθαρρύνεται να είναι κοντά της, να τη στηρίζει, να τη βοηθάει και φυσικά να συμμετέχει στη διαδικασία του καγκουρό.

Καταλήγοντας,
Μητρικός θηλασμός για τα πρόωρα νεογνά σημαίνει:
θρέψη, αγκαλιά, χάδι, σωματική και ψυχική επαφή, επανασύνδεση.

Προϊσταμένη ΜΕΝΝ, κ. Γκεζερλή Ναυσικά