Μεταβολικό Σύνδρομο:καιρός για δράση

Από την κα. Θένια Κουτσούμπα
Ενδοκρινολόγο, Συνεργάτιδα Μαιευτηρίου «Λητώ»

Το μεταβολικό σύνδρομο περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον καθ. Gerald Reaven τo 1988. Tα αποτελέσματα 20ετούς μελέτης του δείχνουν ότι οι αλλαγές του τρόπου ζωής και διατροφής, η αύξηση του σωματικού βάρους σε συνδυασμό με την έλλειψη σωματικής άσκησης οδηγούν στην εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου, που στις μέρες μας έχει πια φτάσει στα όρια της επιδημίας. Κοινός παρονομαστής όλων των παραμέτρων του συνδρόμου είναι η υπερινσουλιναιμία, ως συνέπεια ανάπτυξης αντίστασης στη δράση της ινσουλίνης, η οποία δρα βλαβερά στο τοίχωμα των αγγείων, προδιαθέτει για θρόμβωση και προάγει τον σχηματισμό αθηρωματικής πλάκας. Έτσι, τα άτομα που πληρούν τα κριτήρια εμφάνισης του συνδρόμου βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο να παρουσιάσουν σακχαρώδη διαβήτη, στεφανιαία νόσο και αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. Επίσης, θα εμφανίσουν συχνότερα προβλήματα όπως το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, το σύνδρομο άπνοιας ύπνου καθώς και, πιθανώς, κακοήθη νοσήματα.
Ο ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟΣ ιατρός μπορεί όχι μόνον να αναγνωρίσει τους ασθενείς με το μεταβολικό σύνδρομο αλλά και τα άτομα που θα το εμφανίσουν μελλοντικά.
Κριτήρια για τη διάγνωση του μεταβολικού συνδρόμου
Κοιλιακή παχυσαρκία
Άνδρες, περίμετρος μέσης >100
Γυναίκες, περίμετρος μέσης >88
Σάκχαρο νηστείας ? 110 < 126 mg/dL
Αρτηριακή πίεση? 130/80 mm Hg
Τριγλυκερίδια? 150 mg/dL
HDL χοληστερόλη
Άνδρες <40 mg/dL
Γυναίκες <50 mg/dL
Τρία από τα πέντε κριτήρια είναι απαραίτητα για τη διάγνωση του συνδρόμου. Στόχος μας θα πρέπει να είναι η εξάλειψη ή η βελτίωση κάθε παράγοντα κινδύνου με τη χρησιμοποίηση των κατάλληλων θεραπευτικών μέτρων:
Κατάλληλη δίαιτα, σωματική άσκηση, απώλεια σωματικού βάρους.
Υπογλυκαιμικά δισκία για τον έλεγχο του σακχαρώδους διαβήτη, όποτε αυτό είναι αναγκαίο.
Μείωση της υπερινσουλιναιμίας και/ή της ινσουλινοαντίστασης με άσκηση και ενδεχομένως με φάρμακα.
Ρύθμιση της υπέρτασης.
Χορήγηση υπολιπιδαιμικών φαρμάκων, όταν ενδείκνυται.