Μητέρα και πρόωρο νεογνό - H ψυχολογική υποστήριξη από τη μαία της ΜENN

ΜΗΤΕΡΑ & ΠΡΟΩΡΟ ΝΕΟΓΝΟ

H ψυχολογική υποστήριξη από τη μαία της ΜENN

Ο πρόωρος τοκετός είναι μια ιδιαίτερη και επώδυνη διαδικασία για τη μητέρα: καλείται να αποχωριστεί το παιδί της γιατί αυτό χρειάζεται την αυξημένη φροντίδα της Μονάδας Νεογνών. Σε αυτήν τη φάση, ο ρόλος της μαίας είναι σπουδαίος. Αλλά για ποιο λόγο και σε ποια σημεία εντοπίζεται η συμβολή της;

Γράφει η Μαρία Δ. Λιβιεράτου Μsc
Μαία ΜENN ΛΗΤΩ

Όταν γεννιέται ένα πρόωρο νεογνό, τις περισσότερες φορές γίνεται άμεσα ο αποχωρισμός από τη μητέρα, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με μια πραγματικότητα για την οποία δεν είχε προετοιμαστεί. Η εγκυμοσύνη που διακόπτεται πρόωρα βιώνεται από τους γονείς με τρόπο πολύ έντονο και επώδυνο. Σε αυτήν την περίπτωση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η ψυχολογική υποστήριξη των γονέων για το χρονικό διάστημα που το μωρό βρίσκεται στη Μονάδα Νεογνών.

Το λειτούργημα της μαίας στη Μονάδα εμπεριέχει το γλυκό βάρος που γεννά η σχέση της με τους γονείς. Για να γίνει κατανοητή η συναισθηματική κατάσταση της μητέρας, πρέπει αρχικά να αναλογιστούμε τις συναισθηματικές ανάγκες του πρόωρου νεογνού και που μόνο η μητέρα του έμφυτα κατανοεί. Το πρόωρο νεογνό είναι αυτό που εμψυχώνει τη μαία μέσα από τη ρωμαλέα ανάληψη της ανάπτυξής του και εκείνη με τη σειρά της εμψυχώνει τους γονείς.

Η πρώτη συνάντηση

Κατά τη διάρκεια της πρώτης συνάντησης με τη μητέρα, η μαία προσπαθεί να αναγνωρίσει την παρουσία συναισθηματικών συγκρούσεων που σχετίζονται με τη γέννηση του πρόωρου νεογνού της. Επεμβαίνει γλυκά, της μιλάει για το νεογνό της, της επισημαίνει τη σημαντικότητα της παρουσίας της δίπλα στη θερμοκοιτίδα και την ενημερώνει για τις ώρες που μπορεί να συναντηθεί με το παιδί της. Η συζήτηση με τους γονείς που πραγματοποιείται μέσα από την παρατήρηση του παιδιού και την κατάθεση των εμπειριών τους, κάνει τη μητέρα του πρόωρου νεογνού να αισθάνεται οικογενειακά.

Είναι σημαντικό να επισημαίνεται συχνά στη μητέρα από τη μαία, η ομορφιά στην ευθραυστότητα των χαρακτηριστικών του πρόωρου νεογνού της. Η ανάγκη να ανακουφίσουμε αυτές τις μητέρες από το βάρος των αισθημάτων ενοχής αποτελεί ένα σημείο ιδιαίτερα σημαντικό κατά την παρέμβαση. Οι μητέρες φοβούνται ότι τα πρόωρα νεογνά τους υποφέρουν πολύ, είναι φοβισμένα και ευαίσθητα και ίσως δεν επιβιώσουν. Το πρόωρο νεογνό μπορεί να αποτελέσει για τη μητέρα αντικείμενο προβολών έντονα καταδιωκτικών, που επιδεινώνουν τον ψυχικό πόνο της. Γι’ αυτό η μητέρα πρέπει να νιώσει ότι το μωρό της βρίσκεται σε ασφαλές περιβάλλον, περιβάλλεται από επαγγελματίες υγείας που το αγαπούν έμπρακτα και το φροντίζουν διαρκώς, καθώς και ότι εκείνη σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται για την πρόωρη γέννηση του παιδιού της.

Οι επόμενες μέρες

Η μητέρα του πρόωρου μωρού μπορεί να παράγει γάλα άριστης ποιότητας και σε επαρκή ποσότητα, γι’ αυτό πρέπει να ενθαρρυνθεί από τη μαία της Μονάδας να διατηρήσει τη γαλουχία, καθώς και να της επισημαίνεται συχνά ότι το γάλα της μαζί με την αγάπη της, είναι η προσωπική της συνεισφορά στη φροντίδα του πρόωρου μωρού της, καθώς θεωρείται μέρος της θεραπείας του και είναι κάτι που μόνο εκείνη μπορεί να του προσφέρει.

Η μητέρα πρέπει να βλέπει το μωρό της όσο πιο συχνά μπορεί και, όταν αυτό είναι εφικτό, να αρχίσει να το χαϊδεύει και να το παίρνει αγκαλιά. Η μαία ενθαρρύνει τους γονείς να εφαρμόσουν τη Μέθοδο Καγκουρό μόλις αυτό καταστεί δυνατό. Η Μέθοδος Καγκουρό είναι μία ισχυρή κι εύκολη στη χρήση μέθοδος για την προαγωγή της υγείας των πρόωρων νεογνών και έχει συναισθηματικά οφέλη και για τη μητέρα. Ενισχύει την αυτοπεποίθησή της, καθώς η φροντίδα που παρέχει στο μωρό της εξασφαλίζει την ομαλή ανάπτυξή του. Με τη σωματική επαφή με το νεογνό, η μητέρα βιώνει την εμπειρία της μητρότητας, ενισχύεται ο δεσμός με το μωρό και μειώνεται η πιθανότητα να εμφανίσει επιλόχειο κατάθλιψη. Είναι εξαιρετικά «ποιητική» η στιγμή που η μητέρα παίρνει για πρώτη φορά στην αγκαλιά της το πρόωρο νεογνό της. Μια δεύτερη και ίσως η αληθινή γέννηση μπροστά στα μάτια μας.

Συμπερασματικά, όταν «η ζωή βιάζεται να ζήσει», η μαία της Μονάδας που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή απέναντι από το πρόωρο νεογνό και τη μητέρα του, είναι εκεί για να ενδυναμώσει τη γονική αυτοπεποίθηση, να ενθαρρύνει και να διδάξει τους γονείς, έχοντας πάντα στο επίκεντρο, τη σχέση της μητέρας με το νεογνό της.