ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΕΜΒΡΥΑ - Η ανίχνευση και η αντιμετώπιση

| ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΕΜΒΡΥΑ |

Η ανίχνευση και η αντιμετώπιση

Πολύ συχνά, όταν αναφερόμαστε στις συγγενείς καρδιοπάθειες, δίνεται η εντύπωση ότι πρόκειται για παθήσεις σπάνιες και με κακή ή αμφίβολη έκβαση. Και οι δύο αυτές παρατηρήσεις αποτελούν μύθο, μιας και οι εκ γενετής καρδιολογικές παθήσεις αφορούν 8-12 νεογνά για κάθε 1.000 γεννήσεις ζώντων νεογνών, δηλαδή περίπου το 1%, και η πλειονότητα αυτών αντιμετωπίζεται με άριστα αποτελέσματα στις μέρες μας. Παρ’ όλα αυτά το ποσοστό εύρεσης συγγενούς καρδιοπάθειας σε θνησιγενή νεογνά είναι διπλάσιο και συχνά συνδυάζεται και με άλλες χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Το γεγονός αυτό δείχνει πόσο σημαντική είναι η προγεννητική διάγνωση των καρδιολογικών παθήσεων στην εμβρυϊκή ζωή.

Γράφει η

Πιπίνα Μπόνου

Παιδοκαρδιολόγος-Εμβρυοκαρδιολόγος,

Επιμελήτρια Παιδοκαρδιολογικής Κλινικής ΜΗΤΕΡΑ

Η ανίχνευση των καρδιολογικών παθήσεων στην εμβρυϊκή ζωή γίνεται με τη διενέργεια του υπερηχοκαρδιογραφήματος εμβρύου από τη 18η εβδομάδα κύησης, με ευκρινέστερη απεικόνιση από την 20ή μέχρι και την 28η εβδομάδα. Αν και μπορούμε πολύ νωρίτερα να ελέγξουμε απεικονιστικά την ανατομία και τη λειτουργικότητα της καρδιάς του εμβρύου, η δυνατότητα σωστής διάγνωσης και παροχής κατάλληλης συμβουλευτικής περιορίζεται συχνά από αστάθμητους παράγοντες, όπως είναι η ποιότητα της απεικόνισης και η μη εμφανής εκδήλωση κάποιων ανωμαλιών που έχουν εξελικτική πορεία κατά τη διάρκεια της κύησης. Επομένως, η χρήση του σε μικρότερες ηλικίες κυήσεως γίνεται επιλεκτικά σε συνεννόηση με το μαιευτήρα-γυναικολόγο που παρακολουθεί την εγκυμονούσα.

Οι ενδείξεις παραπομπής για εμβρυϊκό υπερηχοκαρδιογράφημα είναι ο αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης συγγενούς καρδιοπάθειας βάσει ατομικού ή και οικογενειακού ιστορικού, η ύπαρξη αναγνωρισμένης άλλης ανωμαλίας στο έμβρυο ή η υποψία για την ύπαρξη αυτής και, τέλος, η μη επιθυμητή επεμβατική προγεννητική διάγνωση σε κυήσεις υψηλού κινδύνου. Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται και έλεγχος της καρδιάς του εμβρύου για καθαρά προληπτικούς λόγους, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί διεθνή επιστημονική τακτική.

Το υπερηχοκαρδιογράφημα γίνεται με τη βοήθεια ειδικών ηχοβολέων και μηχανημάτων υπερήχων, χωρίς ακτινοβολία και από εξειδικευμένους παιδοκαρδιολόγους. Η διάρκειά του είναι 20-30 λεπτά, αλλά μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο σε περίπτωση πολύδυμης κύησης, αν το έμβρυο δεν έχει ευνοϊκή θέση για βέλτιστη απεικόνιση ή αν η μητέρα δεν έχει ικανοποιητικά υπερηχογραφικά παράθυρα.

Υπάρχουν φυσικά παθήσεις που δεν μπορούν να διαγνωστούν προγεννητικά με ακρίβεια όπως η μεσοκολπική επικοινωνία, μικρές μεσοκοιλιακές επικοινωνίες, ήπιες στενώσεις ή ανεπάρκεια βαλβίδων, δίπτυχη αορτική βαλβίδα, μερική ανώμαλη εκβολή πνευμονικών φλεβών και ανοικτός βοτάλλειος πόρος. Ακόμα, μερικές παθήσεις όπως η ολική ανώμαλη εκβολή πνευμονικών φλεβών και η ισθμική στένωση της αορτής δεν μπορούν να διαγνωστούν με απόλυτη βεβαιότητα, αλλά συχνά τίθεται η υποψία ύπαρξής τους από έμμεσα σημεία κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Όλες αυτές οι παθήσεις, όμως, έχουν καλή πρόγνωση και αντιμετωπίζονται χειρουργικά με εξαιρετική επιτυχία μετά τη γέννηση.

Η βασική συμβολή

Η βασικότερη συμβολή της εμβρυϊκής υπερηχοκαρδιογραφίας είναι η έγκαιρη διάγνωση των σύμπλοκων συγγενών καρδιοπαθειών, που μπορεί να προκαλέσουν αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα μετά τη γέννηση. Ακολουθεί η συμβουλευτική της οικογένειας όσον αφορά στο καρδιολογικό πρόβλημα, αλλά και η ενημέρωση για πιθανό συνδυασμό του με ευρήματα από άλλα όργανα ή γενετικά νοσήματα (σύνδρομα).

Έτσι, μπορεί να προγραμματιστεί περαιτέρω έλεγχος, αν χρειάζεται, και να δοθεί πληρέστερη προγεννητική συμβουλή. Επίσης μπορεί να προετοιμαστεί το έδαφος για τη διενέργεια τοκετού σε κέντρο με παιδοκαρδιολογική και παιδοκαρδιοχειρουργική κάλυψη, εφόσον αυτό είναι αναγκαίο, και να αποφευχθεί η απώλεια πολύτιμου χρόνου για την έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η πιθανή αντιμετώπιση

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε εξειδικευμένα παιδοκαρδιολογικά και παιδοκαρδιοχειρουργικά κέντρα η πλειονότητα των συγγενών καρδιοπαθειών αντιμετωπίζεται χειρουργικά με καλά αποτελέσματα από πλευράς προσδόκιμου επιβίωσης και ποιότητας ζωής.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε τη δυνατότητα ενδομήτριας αντιμετώπισης εμβρυϊκών ταχυκαρδιών με τη χορήγηση αντιαρρυθμικών φαρμάκων στη μητέρα, αλλά και όταν είναι απολύτως αναγκαίο απευθείας στο έμβρυο μέσω της ομφαλικής φλέβας. Επίσης, τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται πειραματικά και σε πολύ εξειδικευμένα κέντρα η διάνοιξη στενωμένων ή άτρητων μηνοειδών βαλβίδων με καθετήρα (μπαλονάκι), που τοποθετείται μέσα από το τοίχωμα της μήτρας και το θωρακικό τοίχωμα του εμβρύου. Τα αποτελέσματα αυτών των επεμβάσεων ποικίλλουν ανάλογα με την πάθηση και το κέντρο, επομένως γίνεται επιλεκτικά.

Στο ΜΗΤΕΡΑ έχουμε τη χαρά να μπορούμε να διαγνώσουμε και να αντιμετωπίσουμε όλες αυτές τις παθήσεις με ποσοστά επιτυχίας εφάμιλλα των μεγάλων κέντρων του εξωτερικού.

Η προγεννητική διάγνωση των συγγενών καρδιοπαθειών και οι δύσκολες αποφάσεις

Γράφει ο

Μιχαήλ Μάντακας

Παιδοκαρδιολόγος, Διδακτωρ Παν/μίου Αθηνών, Συνεργάτης ΜΗΤΕΡΑ

Είναι γεγονός ότι οι προγεννητικές διαγνωστικές δυνατότητες έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Η παράλληλη βελτίωση της ιατρικής γνώσης και της σχετικής τεχνολογίας δίνει τώρα ακριβή διαγνωστικά αποτελέσματα. Αναφερόμενη στην προγεννητική διάγνωση των καρδιοπαθειών η δυνατότητα ακρίβειας σε σοβαρές παθήσεις προσεγγίζει το απόλυτο. Στο ΜΗΤΕΡΑ υπερβαίνει το 99%.

Η εξέταση γίνεται επιλεκτικά. Υπάρχουν κριτήρια βάσει των οποίων ο γυναικολόγος παραπέμπει στον εξειδικευμένο παιδοκαρδιολόγο. Τα βασικά κριτήρια προκύπτουν από τις εξετάσεις που προηγήθηκαν:

••• Αυξημένη αυχενική διαφάνεια.

••• Παθολογικά ευρήματα καρδιακής δομής στο υπερηχογράφημα β΄ επιπέδου.

••• Ευρήματα από άλλα οργανικά συστήματα.

••• Επιβαρυμένο οικογενειακό ιστορικό αναφορικά με παθήσεις της καρδιάς.

Το ΜΗΤΕΡΑ είναι ένα εκ των εξειδικευμένων κέντρων, λίγων διεθνώς, που παρέχουν ειδικής παιδείας παιδοκαρδιολόγους, υψηλή τεχνολογία για την επιβεβαίωση των προγεννητικών ευρημάτων και τη δυνατότητα θεραπευτικής αντιμετώπισης επιτοπίως επεμβατικά και εφόσον απαιτείται χειρουργικά σε νεογνική ηλικία.

Όσον αφορά στον κατάλληλο χρόνο ανίχνευσης των συγγενών καρδιοπαθειών, συνιστάται η 20 +/- μία εβδομάδα κυήσεως, ούτως ώστε να επιτυγχάνονται τα πλέον αξιόπιστα και ακριβή αποτελέσματα. Ευτυχώς, δεν διαπιστώνονται καρδιοπάθειες στις περισσότερες περιπτώσεις.

Οι πολύπλοκες καταστάσεις

Τι γίνεται, όμως, στις λίγες περιπτώσεις όπου το αποτέλεσμα είναι παθολογικό; Το ζήτημα έχει ηθικές, πολιτισμικές, θρησκευτικές και νομικές πλευρές. Επειδή όμως ο γιατρός έχει γνώμη μόνο στις ιατρονομικές πλευρές του θέματος, θα περιοριστούμε σε αυτές.

Ο νόμος ορίζει ότι μέχρι τη 12η εβδομάδα κυήσεως η μητέρα έχει απόλυτο λόγο. Η κύηση μπορεί να διακοπεί με απλή δήλωσή της ότι είναι ανεπιθύμητη. Από τη 12η εβδομάδα μέχρι την 24η το έμβρυο θεωρείται πρόσωπο υπό την κηδεμονία της οικογένειας. Στην περίπτωση προβλήματος θεωρείται πρόσωπο ευρισκόμενο σε ανάγκη. Και από το στάδιο αυτό εμφανίζονται οι δύσκολες αποφάσεις:

1. Περιορισμένος χρόνος και επιπροσθέτως έντονη συγκινησιακή φόρτιση.

2. Κατανόηση βιολογικών θεμάτων χωρίς τη σχετική εξοικείωση.

3. Τα συνοδά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, άμεσα και έμμεσα.

Μετά την 24η εβδομάδα το έμβρυο έχει όλα τα δικαιώματα της ανθρώπινης ζωής. Στις δύσκολες αυτές αποφάσεις προστίθεται και η σχετική ασάφεια του νόμου. Ο νόμος ορίζει ότι λαμβάνεται υπόψη η πρόοδος της επιστήμης ώστε αυτό που κάποτε εθεωρείτο μη ιάσιμο, σήμερα να αντιμετωπίζεται κατά τρόπο άριστο (π.χ. τετραλογία Fallot, μετάθεση των μεγάλων αρτηριών, ολική ανώμαλη εκβολή πνευμονικών αρτηριών). Δεν προσδιορίζει, όμως, διαβαθμίσεις βαρύτητας, χρησιμοποιώντας τον γενικό όρο παθολογικό έμβρυο. Το σχετικό προσδιορισμό τον αναθέτει στην ιατρική κρίση, μια δύσκολη ιατρική απόφαση.

Προτείνεται να θεωρηθεί επαρκώς διορθώσιμη εφόσον το παιδί μετέχει περίπου κανονικά στις σχολικές δραστηριότητες, σε μεταγενέστερο χρόνο να έχει τη δυνατότητα ευρείας επιλογής επαγγέλματος και εν συνεχεία ομαλή οικογενειακή ζωή.

Η σχετική ενημέρωση των γονέων για την προοπτική του εμβρύου πρέπει να είναι σαφής, πλήρης, αποφεύγοντας σύμπλοκους ιατρικούς όρους. Σε περίπτωση ασυμφωνίας των γονέων, επικρατούσα είναι η γνώμη της κυοφορούσας.

Εν κατακλείδι, κάτω από αυτές τις διλημματικές συνθήκες, η οικογένεια βρίσκεται ενώπιον μιας απόφασης για διακοπή της κύησης με δεδομένα, με αποχρώσεις και αβεβαιότητα, ενώ η απόφαση είναι διαζευκτική: ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

Καρδιακοί καθετηριασμοί σε παιδιά και ενήλικες με συγγενή καρδιοπάθεια

Γράφει η

Δρ Αφροδίτη Τζίφα

MD (Res), MRCP, FRCPCH

Παιδοκαρδιολόγος-Καρδιολόγος Συγγενών Καρδιοπαθειών Ενηλίκων, Διευθύντρια Παιδοκαρδιολογικής Κλινικής Παίδων ΜΗΤΕΡΑ, Επιστ. Συνεργάτις ΥΓΕΙΑ

Η παιδοκαρδιολογία και η παιδοκαρδιοχειρουργική είναι ιατρικές υποειδικότητες που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καμία παιδική καρδιοπάθεια δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί χειρουργικά. Με τη συνεχή εξέλιξη της ειδικότητας, η διαγνωστική προσπέλαση, καθώς και η θεραπευτική αντιμετώπιση των συγγενών καρδιοπαθειών, έχει σε πολλές περιπτώσεις απλουστευθεί.

Ο πρώτος καρδιακός καθετηριασμός (είσοδος καθετήρα μέσα στην καρδιά από μία μεγάλη φλέβα του σώματος) έγινε το 1929 για μέτρηση πιέσεων μέσα στις καρδιακές κοιλότητες και τα αγγεία της καρδιάς. Το 1960 ο Αμερικανός παιδοκαρδιολόγος, Mason Sones, ανέπτυξε την τεχνική της καρδιακής απεικόνισης και στεφανιογραφίας με σκιαγραφικό, μέσω καθετήρων που είχαν τοποθετηθεί στην καρδιά με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή μέσα από μία μεγάλη φλέβα ή αρτηρία του σώματος.

Οι σύγχρονες μέθοδοι

Οι καρδιακοί καθετηριασμοί ήταν ο μόνος τρόπος απεικόνισης και εκτίμησης των παιδιατρικών καρδιοπαθειών για πολλά χρόνια μέχρι την εμφάνιση της δισδιάστατης και έγχρωμης υπερηχοκαρδιογραφίας. Σήμερα οι διαγνωστικοί καρδιακοί καθετηριασμοί γίνονται σπάνια, καθώς η υπερηχοκαρδιογραφία και η μαγνητική τομογραφία καρδιάς προσφέρουν καλύτερες ανατομικές πληροφορίες με υψηλότερη ευκρίνεια, ενώ ως αναίμακτες μέθοδοι συνεπάγονται λιγότερη ταλαιπωρία και μεγαλύτερη ασφάλεια για το παιδί. Εντούτοις, υπάρχουν περιπτώσεις όπου μαζί με την ανατομία είναι απαραίτητο να αξιολογηθούν και οι ενδοκαρδιακές πιέσεις. Στην περίπτωση αυτή, γίνεται διαγνωστικός καθετηριασμός καρδιάς ή και ταυτόχρονα μαγνητική τομογραφία με την ίδια αναισθησία (υβριδικοί καθετηριασμοί με μαγνητική τομογραφία).

Οι επεμβατικοί (θεραπευτικοί) καθετηριασμοί συγγενών καρδιοπαθειών εφαρμόζονται πάνω από τρεις δεκαετίες με απόλυτη επιτυχία ως εναλλακτική μέθοδος της χειρουργικής, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει η κατάλληλη ένδειξη. Η επέμβαση στην καρδιά του ασθενούς γίνεται διαμέσου μεγάλων αρτηριών και φλεβών με τρόπο «κλειστό» (διαδερμικό) στο πλαίσιο ενός καθετηριασμού καρδιάς. Η παραμονή στο νοσοκομείο και η ανάρρωση του ασθενούς είναι ταχύτατη και κατά μέσο όρο είναι 1-2 μέρες (συγκριτικά με τις 5-10 ημέρες που απαιτούνται για ανάρρωση στο νοσοκομείο έπειτα από ανοικτή εγχείρηση καρδιάς).

Οι επεμβατικοί καθετηριασμοί καρδιάς γίνονται από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό σε εξειδικευμένες μονάδες και πάντα με καρδιοχειρουργική κάλυψη.

Τι επιτυγχάνουμε

Με τους επεμβατικούς καθετηριασμούς καρδιάς μπορούν να θεραπευτούν στενωμένες καρδιακές βαλβίδες και στενωμένα αγγεία (βαλβιδοπλαστική πνευμονικής και αορτικής βαλβίδας, αγγειοπλαστική αορτής ή πνευμονικών αρτηριών), να συγκλειστούν μεσοκολπικές/μεσοκοιλιακές επικοινωνίες και ο παραμένων ανοικτός αρτηριακός (βοτάλλειος) πόρος. Επίσης με επεμβατικούς καθετηριασμούς συγκλείονται ανώμαλα αγγεία και γίνεται εφικτή η τοποθέτηση στεντ (stent) σε μεγάλα αγγεία (πνευμονικές αρτηρίες, αορτή) ή σε μικρά αγγεία και επικοινωνίες (π.χ. βοτάλλειος πόρος, χειρουργικές παρακάμψεις) που πρέπει να παραμείνουν ανοιχτά. Τέλος σε ασθενείς χειρουργημένους για Τετραλογία Fallot ή άλλες καρδιοπάθειες, όπου η πνευμονική βαλβίδα δεν λειτουργεί καλά, μπορεί να είναι εφικτή η διακαθετηριακή εμφύτευση νέας πνευμονικής βαλβίδας, αποφεύγοντας νέα ανοικτή επανεγχείρηση.

Σήμερα είναι επίσης δυνατό να γίνουν υβριδικές επεμβάσεις καρδιάς (επεμβατικός καθετηριασμός σε συνεργασία με mini χειρουργική επέμβαση), σε κατάλληλες περιπτώσεις όπου η διακαθετηριακή προσπέλαση είναι προτιμότερη της χειρουργικής και προς αποφυγή τοποθέτησης της καρδιάς σε εξωσωματική κυκλοφορία (bypass).

Οι διακαθετηριακές επεμβάσεις καρδιάς έχουν γίνει αποδεκτές ως εναλλακτική μέθοδος της χειρουργικής (ή και προτιμότερες της χειρουργικής σε ορισμένες περιπτώσεις) σε όλα τα προηγμένα παιδοκαρδιολογικά και παιδοκαρδιοχειρουργικά κέντρα του εξωτερικού. Όμως, η επιτυχής διεκπεραίωσή τους προαπαιτεί πρόσβαση σε χώρο με την κατάλληλη υποδομή και εξοπλισμό, αλλά και στενή συνεργασία ομάδας ιατρών και τεχνολόγων ειδικά εκπαιδευμένων και έμπειρων στην αντιμετώπιση των ασθενών αυτών.

Σύγχρονη καρδιοχειρουργική προσέγγιση στις συγγενείς καρδιοπάθειες στα παιδιά

Γράφει ο

Παναγιώτης Σφυρίδης

Παιδοκαρδιοχειρουργός, Επιστημονικός Υπεύθυνος Παιδοκαρδιοχειρουργικού Τμήματος ΜΗΤΕΡΑ

Τις τελευταίες δεκαετίες παρακολουθήσαμε μια επανάσταση όσον αφορά στην αντιμετώπιση και τη φροντίδα των παιδιών με συγγενή καρδιοπάθεια. Η πρόοδος στις διαγνωστικές μεθόδους και στη χειρουργική αντιμετώπιση έκαναν εφικτή τη διόρθωση καρδιακών ανωμαλιών σε ασθενείς που μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν είχαν καμία ελπίδα επιβίωσης. Πλέον, πολλά παιδιά με συγγενή καρδιοπάθεια μεγαλώνουν χωρίς περιορισμούς και με την ποιότητα ζωής ενός απόλυτα φυσιολογικού ανθρώπου. Είναι γνωστό ότι περίπου 8 στα 1.000 νεογνά που γεννιούνται, έχουν μια μορφή συγγενούς καρδιοπάθειας (CHD). Από αυτά τα παιδιά, το 95% περίπου θα ενηλικιωθεί. Έτσι, αυτοί οι ασθενείς, καθώς μεγαλώνουν, αποτελούν τους ενήλικες με συγγενή καρδιοπάθεια, που πλέον στις μέρες μας είναι μια σημαντική κατηγορία ασθενών, που χρειάζονται εξειδικευμένη παρακολούθηση και ενίοτε θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Η καρδιοχειρουργική, και κυρίως η καρδιοχειρουργική των συγγενών καρδιοπαθειών με έμφαση στην καρδιοχειρουργική παίδων, αναπτύχθηκε αλματωδώς τα τελευταία 60 χρόνια. Από την εντυπωσιακή αφετηρία της, χάρη σε προικισμένους και πρωτοπόρους επιστήμονες όπως οι Alfred Blalock, John Heysham Gibbon Jr, C. Walton Lillehei, John W. Kirklin, η επινόηση της μηχανής εξωσωματικής κυκλοφορίας (οξυγονώνει το αίμα όταν σταματάμε ή αποφορτίζουμε την καρδιά από το αίμα για να γίνουν χειρουργικοί χειρισμοί) και η τελειοποίηση των χειρουργικών τεχνικών, οδήγησαν στο να μπορούμε να διορθώσουμε σχεδόν όλες τις συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες με πολύ καλά αποτελέσματα. Από την πρώιμη διόρθωση απλών σχετικά ανωμαλιών, όπως τα ελλείμματα του μεσοκολπικού ή μεσοκοιλιακού διαφράγματος μέχρι την αντιμετώπιση πιο σύμπλοκων μορφών, όπως η Τετραλογία Fallot, η μετάθεση των μεγάλων αγγείων και παθήσεις που μέχρι πριν από λίγα χρόνια δεν είχαν πιθανότητες επιβίωσης, όπως το σύνδρομο υποπλαστικής αριστερής κοιλίας (βαριά καρδιοπάθεια της αριστερής κοιλίας, ανιούσας αορτής -της βαλβίδας συμπεριλαμβανομένης- και του αορτικού τόξου), τα αποτελέσματα έχουν βελτιωθεί σημαντικά και ασθενείς που δεν είχαν προσδόκιμο επιβίωσης ή ζούσαν με περιορισμένη δραστηριότητα λόγω μη χειρουργήσιμων συγγενών καρδιακών ανωμαλιών, μπορούν στις μέρες μας να έχουν μια φυσιολογική ζωή.

Η σπουδαία αυτή πρόοδος προήλθε από τη λεπτομερή κατανόηση της ανατομίας και της παθολογικής λειτουργίας των συγγενών καρδιακών ανωμαλιών, την τεχνολογική εξέλιξη των διαγνωστικών μεθόδων, τη μεγάλη βελτίωση της περιεγχειρητικής φροντίδας από εξειδικευμένους παιδοκαρδιοαναισθησιολόγους και γιατρούς της παιδοκαρδιοχειρουργικής μονάδας εντατικής θεραπείας, καθώς επίσης σε βελτιώσεις στην εξωσωματική υποστήριξη της κυκλοφορίας, στον εξοπλισμό και τις συσκευές αιμοδυναμικής παρακολούθησης. Οι υπόλοιπες ιατρικές ειδικότητες κατά περίσταση υποστηρίζουν το έργο των παιδοκαρδιοχειρουργών στο πνεύμα της συνεργασίας και της ομαδικότητας. Η συνεισφορά όλων των υποειδικοτήτων έχει ως αποτέλεσμα τη δραστική μείωση της χειρουργικής θνητότητας ακόμη και για τις πιο σύμπλοκες συγγενείς καρδιακές ανωμαλίες. Τέλος, την τελευταία δεκαετία προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της εκτίμησης και της βελτίωσης της ποιότητας και των αποτελεσμάτων στο πλαίσιο δράσεων ώστε το νεογνό με συγγενή καρδιοπάθεια να έχει μία -αν είναι δυνατόν- φυσιολογική ζωή.

Ο Όμιλος ΥΓΕΙΑ ίδρυσε στο Νοσοκομείο ΜΗΤΕΡΑ την πρώτη ιδιωτική παιδοκαρδιοχειρουργική και καρδιοχειρουργική κλινική συγγενών καρδιοπαθειών στην Ελλάδα το 2007, με προδιαγραφές εγνωσμένης αξίας κέντρων του εξωτερικού. Κατόρθωσε έτσι να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες στους ασθενείς με συγγενείς καρδιοπάθειες σε όλο το εύρος των ηλικιών. Σχετικά απλές παθήσεις, όπως τα ελλείμματα του μεσοκοιλιακού και μεσοκολπικού διαφράγματος, αλλά και οι πλέον σύμπλοκες, όπως η αντιμετάθεση των μεγάλων αγγείων, η επέμβαση Norwood, η επιδιόρθωση συγγενών ανωμαλιών των καρδιακών βαλβίδων, αντιμετωπίζονται με μεγάλη επιτυχία. Επίσης, παρέχεται η δυνατότητα μηχανικής υποστήριξης της κυκλοφορίας (VAD, ECMO). Το τελευταίο διάστημα ο όμιλος ΥΓΕΙΑ συνεχίζει τη σπουδαία παράδοση στην καρδιοχειρουργική των συγγενών καρδιοπαθειών με συνεργασίες με παιδοκαρδιοχειρουργούς διεθνούς κύρους και αναγνώρισης, με μοναδικό σκοπό την προσφορά στον άνθρωπο και την κοινωνία.